آنقدر عجله دارد که گمان می کنی اگر از سر راهش کنار نروی از پرواز جا می ماند، اما وقتی برای چنین عجله ای تعجب می کنی که بفهمی این همه دستپاچگی برای آن است که اگر دیرتر به پاساژ برسد، ممکن است آخر صف هم جا پیدا نکند و از امضای خواننده محبوبش محروم بماند. لابد شما هم کم ندیده اید کسانی را که برای ترانه ای دم دستی و یا گاه مبتذل سر و دست می شکنند، برای نویسنده کتابی فاقد محتوا جشن رونمایی و جشن امضای آنچنانی می گیرند و... شما جزو کدام دسته اید؛ اینکه چنین واکنش هایی را ناشی از سطحی زدگی می دانید یا شکلی طبیعی در برخورد با هنر نازل که در همه جای دنیا خریدارانی دارد؟