امام در طول زندگی خصوصا چند دهه آخر عمر مبارکشان در ماه رمضان کلیه برنامه های درسی، علمی، تحقیق وملاقات های عمومی و خصوصی شان را تعطیل می کردند و در برابر تقاضاهای ادامه برنامه ها و یا در پاسخ به علت تعطیلی آنها با یادآوری اعمال و عبادت ماه رمضان می فرمود: خود ماه رمضان هم کاری است.(1)

تابستان یکی از سال ها (قبل از سال 1341) که مصادف با ماه مبارک رمضان بود و امام به مشهد مسافرت کرده بودند، بارها مشاهده می شد که شب ها امام در مسجد گوهرشاد میان جمعیت عبای خود را روی زمین می انداختند و تا سحر به تلاوت قرآن، نماز، دعا و مناجات می پرداختند.(2)

عبادات و اعمال و تهجد شب های ماه رمضان امام با سایر ایام و لیالی تفاوت بسیار داشت علاوه بر اینکه بیشتر شب را به تلاوت قرآن، ادعیه های ماه رمضان و خصوصا به قرائت دعای ابوحمزه ثمالی می پرداختند، انابه و تضرع امام به درگاه الهی بیشتر می شد.