«جهان» اولین زن مهاجری بود که از او نوشتم، او از نسل دوم مهاجران بود؛ دختری مراکشی که در بلژیک زاده شده و با وجود اینکه 27 سال داشت، هنوز نمی توانست روی نقشه دنیا انگشت بر یک نقطه بگذارد و آن را خانه بنامد. از پدر و مادرش خشم داشت، از اروپا متنفر بود و هیچ احساس هم سنخی به آفریقا، مراکش و اقوامش هم نداشت. وقتی او را دیدم، از سفری شش ماهه به شرق دور بازمی گشت، رفته بود تا بلکه آن هویتی را بیابد که نه در کشور مادری و نه کشوری که در آن زاده و بزرگ شده بود، نیافته بود، اما ای دریغ! دیگری فاطمه افغان بود. 32ساله، مادر دو فرزند که خود و فرزندانش در ایران متولد شده اند اما آن قدر بیگانه و همچون شهروند