مادربزرگ من هنوز هم که هنوز است به خرجش نمی رود که من شغل دارم. هنوز می گوید: خوب نیست عاطل و باطل و علاف بچرخی. هر روز ساعتی و هر نوبت با شکل و شمایلی یک بغل دفتر و کاغذ ریخته ای دور و برت، آن ماسماسک را باز کردی جلوی رویت و تق تق روی دکمه ها ش می کوبی به خیالت که داری کار می کنی. دل من هم خوش باشد! کار باید ساعت مشخص داشته باشد، لباس مشخص داشته باشد، دخل و خرجش معلوم باشد. مثلا تعمیرکار باید یک لباس سرهمی ترجیحا تیره داشته باشد با جیب های زیاد، صبح در مغازه اش را باز کند غروب ببندد. نانوا باید روپوش ترجیحا سفید داشته باشد، آفتاب نزده تنورش روشن باشد و سر ظهر دخل ش را جمع کند. دزد هم که باشی باید لباس مشخص مشکی بپوشی نیمه شب در ساعت مشخصی از دیوار مردم بالا بروی! هر کاری لباس و ساعت و شرایط خودش را دارد.