امام علی(ع) در توصیف شاخص های فسق و فجور جامعه فرمود: خداوند شما را رحمت کند.

بدانید شما در روزگاری زندگی می کنید که گوینده حق اندک و زبان از راستگویی عاجز، و حق طلبان بی ارزشند، مردم گرفتار گناه و نافرمانی، و سازشکاری- در پیروی از شهوات و هواهای نفسانی- همدست یکدیگرند. جوانانشان بد اخلاق، و پیرمردانشان گناهکار، و عالمانشان منافق و دورو، و نزدیکانشان سودجو و منفعت طلبند.

نه خردسالانشان بزرگان را احترام می کنند و نه توانگرانشان دست مستمندان را می گیرند.(1) همانا پس از من روزگاری بر شما فرا می رسد که چیزی پنهان تر از حق و آشکارتر از باطل و فراوان تر از دروغ بستن به خدا و پیامبرش نباشد. و نزد مردم آن زمان کالایی زیانبار تر از قرآن نیست، اگر آن را درست بخوانند و تفسیر کنند، متاعی پرسودتر از قرآن یافت نمی شود.(2)