شرودینگر موفق شد نشان دهد ماهیت حیات، تافته ای جدابافته از سایر پدیده های عالم نیست و آن طور که نظریه ترمودینامیک پیش بینی می کند، موجودات زنده نیز مثل هر چیز دیگری در جهان، در معرض بی نظمی و اضمحلال و ازدست دادن نظم هستند. بااین حال، جانداران با جذب انرژی از محیط اطراف، منبع انرژی را بی نظم می کنند و درعوض خود را منظم نگاه می دارند؛ مثلا جانوری که میوه یا گوشت شکار می خورد، غذای خود را بی نظم می کند، انرژی آن را جذب می کند و خود را منظم نگاه می دارد؛ یعنی در برابر بی نظمی های خودبه خودی دائمی که بر جسمش تحمیل می شود (آسیب های محیطی، تجزیه مولکول های حیاتی، ازدست دادن انرژی به صورت گرما و...)