از دو سال پیش تا امروز، یعنی بعد از انتشار مجموعه شعر «سرود روح بزرگ» شاهد انزوای خودخواسته سیدعلی صالحی بوده ایم، خلاف گذشته و ایام مستمر پیشین که صالحی همواره حضوری فعال در جراید و روزنامه ها داشت، این سال های اخیر حتی در انتشار مجموعه شعر تازه نیز طفره رفته و کمتر خبری از او منتشر می شود. او در گفت وگویی با ایبنا گفته مجموعه شعر جدیدش را برای انتشار به موسسه انتشارات نگاه خواهد سپرد؛ مجموعه شعری که در راستای ادامه شعر حکمت خواهد بود. او در این باره گفته: «اخیرا از نهایی کردن شعرهای تازه ام رها شده ام؛ فقط پاکنویس چهارم آن سه ماه طول کشید، باز برای رسیدن به رضایت کامل، طی چهار ماه بعد، باز این دفتر تازه را شستم» سیدعلی صالحی مثل همیشه عنوان این کتاب منتشر نشده را اعلام نکرد اما گفت: «بزودی آن را به موسسه فرهنگی انتشاراتی نگاه خواهم سپرد. به احتمال قوی پیش از پایان پذیرفتن فصل بهار 1398 حروفچینی این کار آغاز شود» صالحی در پاسخ به سوال دیگری افزوده: «یک زمانی مثلا اگر شعر عاشقانه، اجتماعی یا حتی سیاسی برایم مهم بود، اما این دوره، همه این خط و ربط و عین و ذهن و خیال به یک نام پخته و یک معیار سخته می رسند و آن شعر حکمت است. حکمت... همه چیز است، مادر همه این فاصله گذاری های تفصیلی و توصیفی است». صالحی که در سال 1363 با نقض تقطیع سنتی و سطربندی کلاسیک در شعر سپید، پیشنهاد «تقطیع هموار و مدرن» را مطرح کرد، سرانجام موفق می شود این روش تقطیع را در شعر معاصر همه گیر کند. سراینده مجموعه پرطرفدار «ری را»، در میانه دهه 60 «جنبش شعر گفتار» را با ساده کردن زبان شعر معرفی می کند که با آغاز دهه هفتاد به جریانی مقبول در شعر فارسی تبدیل می شود. وی در این باره گفته است: «ریشه شعر گفتار به گات های اوستا بازمی گردد. معمار نخست آن حافظ است و نیما و شاملو هم چند شعر نزدیک به این حوزه سروده اند. اما فروغ دقیقا یک شاعر کامل در «شعر گفتار» است.»