یکی از ویژگی های عرفانی پیامبر گرامی(ص) مانوس بودن با قرآن بود. سعدبن هشام گوید: نزد عایشه همسر رسول خدا(ص) رفتم و از اخلاق آن حضرت پرسیدم؛ او به من گفت: آیا قرآن می خوانی؟ گفتم: آری، اخلاق رسول خدا مطابق قرآن است.

آهنگ صدای رسول خدا(ص) چنان بود که قرآن را از همه مردم زیباتر و دلرباتر می خواند. چنانکه انس بن مالک خدمتکار پیامبر اکرم(ص) می گوید: رسول خدا(ص) هنگام خواندن قرآن، آهنگ صدایش را می کشید.

ابن مسعود که از کاتبان وحی بود، می گوید یک روز رسول خدا(ص) به من فرمود: مقداری قرآن بخوان تا من گوش

کنم.

من سوره مبارکه نساء را می خواندم تا رسیدم به آیه 41 و کیف اذا جئنا من کل امه بشهید و جئنابک علی هولاء شهیدا: چگونه باشد آن هنگام که از هر امتی گواهی آریم و تو را برای این امت به گواهی خواهیم.

همین که این آیه قرائت شد، دیدم چشمان رسول خدا(ص) پر از اشک شد، سپس فرمود: «دیگر بس است»(1)