اراده، چیزی است که همواره در گسترش روابط یا پیشبرد امور موثر بوده است. در برجام اگر طرف ها اراده نداشتند مذاکرات پیش نمی رفت و توافق حاصل نمی شد؛ کما اینکه شاهد بودیم هرگاه یکی از کشورها خلاف اراده دیگر طرف ها عمل می کرد، مذاکرات دچار وقفه می شد. به قول دیپلمات ها برجام حاصل اراده جمعی همه طرف های مذاکره بود.

حالا هم که ایالات متحده به طور یکجانبه از برجام خارج شده است، حفظ آن نیاز به یک اراده دارد؛ اراده ای که اگر باشد می تواند اقدام یکجانبه امریکا را خنثی کند. اروپایی ها یک سال است که می گویند برای حفظ برجام تلاش می کنند و دنبال سازوکار مالی برای جبران خسارت نبود امریکا هستند. اما تا به این لحظه کاری از پیش نبرده اند. در حالی که در همین مدت ایران با دیگر کشورها توانسته است به راهکارهایی برسد تا از فشارهای امریکا بکاهد و تحریم ها را کم اثر کند.