همراه با آغاز نهضت عظیم مشروطه خواهی در ایران علاوه بر تلاش برای تغییر ساختار سیاسی مملکت ، زمینه ایجاد تحول جامعه مدنی نیز هم از لحاظ روساخت عرصه های اجتماعی و هم از نظر زیر ساخت ها به ویژه در زمینه تولیدات فرهنگی فراهم آمد. رویکرد به ادبیات غرب و ایرانیزه کردن آن به منظور استفاده از شگردهای داستان نویسی نوین مورد توجه اهالی قلم قرار گرفت تا از این طریق آنان نیز در بخشی از تحولا ت فرهنگی جامعه سهیم باشند.

اگرچه بسیاری از شگردهای داستان نویسی که غربی نامیده و در خاستگاه های شان به عنوان پدیده هایی نو محسوب می شد ، پیش تر در ادبیات منظوم ایران ، کم وبیش تجربه شده بود اما همین رویکرد موجب به وجود آمدن شیوه های داستان نویسی متفاوت با گذشته ، البته این بار در قالب نثر شد.