امین فقیری با رمان «پلنگ های کوهستان»، مجموعه داستان «انگار هیچ وقت نبوده»، نمایشنامه «شب»، مجموعه «دهکده پرملال» و... نامی آشنا در میان نویسندگان قدیمی و معاصر است. او را که از اواخر دهه چهل به بعد حضوری پررنگ در ادبیات داستانی ما داشته است، باید در زمره نویسندگان تاثیرگذاری دانست که پس از اصلاحات ارضی در ایران، با گرایش به روستانویسی، در آثارشان از مضامینی مانند فقر و جهل، ظلم و بیدادگری مالکان، استثمار و مهاجرت سخن رانده اند. از این حیث، فقیری را می توان نویسنده ای دانست که در آثارش می کوشید از سرچشمه درد در زندگی اجتماعی مردمانی بنویسد که در گذر جامعه سنتی ایران به سوی مدرن شدن، تحت فشار