بعضی از بیمارانی که به علت دیسک کمر جراحی شده اند از خود یا جراحشان می پرسند، چرا با وجودی که تحت جراحی کمر قرار گرفتم، دردهایم بهبود نیافته است؟

بعضی از این بیماران در یک دوره زمانی بعد از جراحی بهبود داشته و الان بعد از چند ماه مجدد دچار عود علائم شده اند؛ بعضی هم بعد از عمل جراحی، یک روز بدون درد را تجربه نکرده اند. براساس تحقیقات انجام شده این بیماری که به آن عمل جراحی

شکست خورده می گویند در یک چهارم بیمارانی که تحت جراحی باز در ناحیه کمر قرار می گیرند، دیده می شود. شایع ترین علت ایجاد این دردها چسبندگی هایی است که در داخل کانال نخاع پس از جراحی ایجاد می شود.

ایجاد چسبندگی در واقع قسمتی از مسیر ترمیم بعد از جراحی است. چسبندگی به صورت یک شبکه تارمانند در محلی که جراحی شده خودش را نشان می دهد.

آنچه مسلم است این که جراح در ایجاد این عارضه مقصر نیست و تفاوت های فردی مهم ترین عاملی است که در یک بیمار پس از جراحی دردها ادامه می یابد و در بیمار دیگر ممکن است زندگی بدون درد با فعالیت های طبیعی پس از عمل وجود داشته باشد.

البته وسعت محل عمل جراحی و تکرار دفعات جراحی می تواند تاثیر زیادی در ایجاد چسبندگی بعد از عمل داشته باشد. تشخیص این بیماران در کلینیک های درد با انجام معاینه دقیق و مشاهده فیبروز در ناحیه اپیدورال در ام.آر.آی کمر صورت می گیرد.

درمان های اولیه شاید بر انجام فیزیوتراپی، آب درمانی و درمان دارویی محدود بودند، ولی در کلینیک های درد راهکارهایی به صورت عمل های مداخله ای یا کم تهاجم برای رفع این چسبندگی ها طراحی می شود. در اتاق عمل کلینیک و در حالی که ستون فقرات با فلوروسکوپ که یک وسیله تصویربرداری است مستقیما دیده می شود، محل چسبندگی با تزریق ماده حاجب دیده می شود و آنزیم مخصوصی با سوزن باریک و بلندی در محل چسبندگی تزریق می شود.

این کار که بدون بیهوشی و به صورت سرپایی انجام می شود در بیش از دوسوم بیماران سبب از بین رفتن چسبندگی و بهبود بیماران می شود.