آرشیو سه‌شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸، شماره ۵۴۰۳
رسانه
۵
یادداشت

ملی بودن در گروی احترام به تمام قومیت هاست

محمود نظرعلیان

درباب مساله رسانه ملی و اهمیت این رسانه ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که چرا برخی شهروندان ایرانی نسبت به این رسانه دلسرد شده و جذب شبکه های خارجی ماهواره ای و به خصوص محصولات کشورهای همسایه شده اند؟

در حالی که سریال های آن طرفی نه کارگردانی و نه بازیگری و نه حتی داستان های خوب دارد.

به نظر من واجب است که مدیران فرهنگی نظام یک تصمیم جدی برای پاسخ به این پرسش بگیرند. یک پژوهش کامل و درست انجام دهند تا بدانند مردم در دنیای غلبه اینترنت و مجاز دنبال چه می گردند تا بتوانند منطبق با آن، تصمیمات لازم را جهت جذب مخاطب انجام دهند.

تلویزیون ما ده ها شبکه و صدها برنامه دارد، ولی باید بررسی کنیم که این برنامه ها چقدر مشتری ثابت دارد؟ باید یک کارشناسی اساسی صورت گیرد تا روشن گردد حجم مخاطبان ثابت برنامه های تولیدی چقدر است؟ و چرا بعضا مخاطبان شبکه های ورزش یا نمایش یا آی فیلم یا نسیم را در اولویت تماشا قرار می دهند؟

به نظرم یکی از علل موفقیت این شبکه ها آن است که آنها در فضایی آرام و بی ریا سعی می کنند مخاطب را سرگرم کنند.

حالا چرا رفتار، کردار، منش و روش تولید براساس همین الگوی امتحان پس داده اصلاح نمی شود؟ ابزارش که هست و نیروی انسانی هم که به وفور داریم پس چرا این قدر کند عمل می کنیم؟

حرفه ای ها را به کار دعوت کنیم و از آنها بخواهیم محصولاتی جذاب و بومی و با احترام به تمام قومیت ها تولید کنند.

شاید بگویید نیروهای حرفه ای و به ویژه بازیگران حرفه ای برای بازی در تلویزیون پول بیشتر طلب می کنند، ولی غالب این حرف ها شایعه ای بیش نیست!

تلویزیون باید مختصاتش را فراگیر کند و به کل ایران تسری دهد. نباید محلی فکر و عمل کرد. معنی ندارد تهیه کنندگان تلویزیون هوای یکسری از آدم های خاص را داشته باشند و به طور مستمر با آنها کار کنند بلکه باید هم در انتخاب سوژه ها و هم در انتخاب عوامل فراگیر و ملی عمل کرد.

باید داستان هایمان را براساس دغدغه های تمام مردم ایران بنویسیم و در انتخاب عوامل نیز از تمام حرفه ای ها استفاده کنیم تا از یکنواختی و نبود جذابیت در کار کاسته شود.