در تهران قدیم به زن باردار می گفتند «دونفسه» در کردستان عزیز که همین جوری حرف زدنشان موسیقی و ظرافت است به زن باردار می گویند: «دوگیان» و در آذربایجان سربلند، ترک زبان های نازنین می گویند: «ایکی جانلی». علم می گوید: درد بارداری به حدی زیاد است که انگار 20 استخوان بدنت با هم بشکند . دین می گوید: دعای زن باردار مستجاب است و مادر همین که بارش را زمین گذاشت، انگار خودش هم تازه متولد شده، پاک و منزه است و رستگار مثل فرشته کوچولوی سرخ و اخمو و خوابالویی که تازه به سیاره گندم و گناه قدم گذاشته، همان قدر نجیب همان قدر پاک. بزرگی می گفت: برای شغل و ازدواج و خانه و پول و امور دنیا مزاحم ائمه نشوید. شانشان را پایین نیاورید از اهل بیت برای آن دنیایتان بخواهید، کارهای این دنیا را دست مادرتان را ببوسید و بگویید دعاکند. ممکن است یک روز خورشید طلوع کند، ولی امکان ندارد دعای مادر در حق فرزندش مستجاب نشود. مادر بودن، رویایی است که هر دختر بچه ای با خرید اولین عروسک در ذهنش جوانه می زند و صبوری می کند که این رنج شیرین را با تک تک سلول هایش تجربه کند و به جان بخرد . امروز دل و دماغ یادداشت نوشتن نداشتم . مطلبی دیدم در فضای مجازی که یکی در حمایت از یکی دیگر آمده ابرو درست کند، چشم کور کرده بود. این که یکی رفته بچه اش را یک جایی دیگر به دنیا بیاورد خب شاید پولش را داشته و توانسته و خواسته و این را فعلا می گذریم . این که یکی دیگر بیاید بنویسد او مجبور بوده شما را بخنداند و دستور بوده و شما گریه را بیشتر دوست دارید و بهتان حال داده و اگر با رفتنش مشکل دارید به روانپزشک مراجعه کنید را هم زیر سبیلی رد می کنیم . اما این که بنویسی: هرکسی هر کجای دنیا که دلش بخواهد، می تواند محتویات رحمش را خالی کند . خیلی سنگین بود . یک مشت بود توی صورت هرکسی که یک جو غیرت داشت ! بله ایشان دقیقا همین قدر بی ادب و حرمت شکن مطلبشان را خاتمه داده اند.

آقای ژوله اگر مادرتان در قید حیات بود حتما این توهین شما را نشنیده نمی گرفت.

خدا مادرتان را رحمت کند آقای ژوله...