آرشیو پنج‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۸، شماره ۲۲۲۱۳
اخبار کشور
۳
چشم به راه سپیده

گرچه طولانی ست، اما تا سحر خواهد رسید

فصل ثمر خواهد رسید

منتظر باشید بت ها یک نفر خواهد رسید

از تبار بت شکن ها با تبر خواهد رسید

باز برپا کرده اید این روز ها بتخانه را

چون نمی دانید ابراهیم سر خواهد رسید

دیر آمد با نیامد فرق دارد، انتظار

گرچه عمر نوح باشد باز سر خواهد رسید

زیر پای کینه اهل ستم له می شوند

پاسبان لاله های خون جگر خواهد رسید

این شب یلدای دوری از امام عاشقان

گرچه طولانی ست، اما تا سحر خواهد رسید

ابر ها آماده باریدن رحمت شوید

از حضور حضرت باران خبر خواهد رسید

در زمین سینه ها بذر صبوری کاشتیم

باغبان ها همتی، فصل ثمر خواهد رسید

مجتبی خرسندی

یعنی انتظار

خانه را آراستن بر یار یعنی انتظار

روی دل گرداندن از اغیار یعنی انتظار

خواب را در چشم گریان، ره ندادن تا سحر

اشک و بی تابی و استغفار یعنی انتظار

در غیاب و در ظهور آن امام منتقم

با عدو آماده پیکار یعنی انتظار

در هوای دوست پاره کردن بند هوا

دادن دل را به دست یار یعنی انتظار

حب دنیا دور دل پیچیده چون مار هوس

در حقیقت کشتن این مار یعنی انتظار

صبح جمعه ناله این الحسن، این الحسین

دم به دم با ناله های زار یعنی انتظار

پاک کردن خانه دل را ز هر آلایشی

از برای دعوت دلدار یعنی انتظار

ناله یا مهدی زهرا به بیت سوخته

در میان آن در و دیوار یعنی انتظار

شیعه دارد غیرت از عباس و ایثار از حسین(ع)

همچنان این غیرت و ایثار یعنی انتظار

«میثم» این مصراع را بر لوح دل باید نوشت

پیروی از میثم تمار یعنی انتظار

غلامرضا سازگار

سخت است

با این دل بی قرار خیلی سخت است

جا ماندنمان ز یار خیلی سخت است

تو درد فراق دیده ای، می دانی

برگرد که انتظار خیلی سخت است

محمد کاظمی نیا

در سهله و جمکران

آنان که گل وصال تو می بویند

در سهله و جمکران تو را می جویند

هنگام قنوت در مصلای نماز

عجل لولیک الفرج می گویند

هادی لک

بی تو

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو

بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد

دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به اینجا که به درد تو نخوردم آقا

هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من

راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال ها می شود از خویش سوالی دارم

من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم

من از این زندگی ام سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم

من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

محمدجواد پرچمی

موعود من

می آیی از آن دورها می دانم این را

پر می کنی از عدل، دامان زمین را

در انتظار گام هایت می کنم فرش

این دل، دل شیدایی بی بغض و کین را

سر می نهم بر شانه هایت تا بیایی

تسکین دهی یک لحظه این جان حزین را

موعود من کی خواهی آمد؟ می شمارم -

تا آن زمان این لحظه های واپسین را

وقتی بیایی مهربان از شوق دیدار

بر خاک درگاه تو می سایم جبین را

در ظهر یک آدینه می گویند ای خوب

می آیی و فریاد خواهی کرد دین را

می آیی و شمشیر سرخ عدل در دست

امضا کنی آن وعده های راستین را

از ریشه می گویند خواهی کند ای مرد

در لحظه موعود نسل ناکثین را

سید علمدار ابوطالبی نژاد

صدایت می کنم

صدایت می کنم، عالم شمیم عود می گیرد

دو چشمانم به یاد تو، غمی مشهود می گیرد

شبی در خلوت لاهوتی روحم تجلی کن

که دارد شعر هایم رنگی از بدرود می گیرد

سواحل در سواحل، خاک سرگرم گل افشانی ست

که روزی رنگ و بو از آن گل موعود می گیرد

در اشراق ترنم ها و آفاق تغزل ها

زمین را نغمه جادویی داود می گیرد

هلا ای قدسی سرچشمه انفاس جالینوس

به دشت زخم هامان نقشی از بهبود می گیرد

ببین مولا! به محض این که از عشق تو می گویم

جهان را، شوق یک فردای نامحدود می گیرد

آرش شفاعی