آرشیو پنج‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۸، شماره ۲۲۲۱۳
معارف
۶
سلوک عارفانه

تکبر، کل روح را متکبر و بیمار می کند

(بدان ای سالک راه خدا!) وقتی انسان حالت خود بزرگ بینی در مقایسه با دیگران پیدا می کند، این طور نیست که خود بزرگ بینی (و تکبر) او نسبی (و جزئی) باشد... بلکه در این رابطه کل روح خودش را برتر می بیند... درست است که روح در یک رابطه خاصی (مانند: علم، ثروت، قدرت و...) این بیماری را پیداکرده است، اما این بیماری طوری نیست که فقط در آن رابطه تاثیر بگذارد، (بلکه) روی کل روح اثر می گذارد. مجموعه روح، خودبین و خود بزرگ بین است. مثلا اگر کسی در رابطه با مال، حالت خود بینی پیدا کند، کل این روح خودبین است، نه اینکه با ثروتمند دیگری مواجه بشود... اگر به عیادت یک بیمار می رود... دلش می خواهد که حرف او مقدم باشد. چرا؟ چون پولدار است. در یک مرکز معنوی (مسجد) می رود که معیار معنویات است، دلش می خواهد که او را یک طور دیگری تحویل بگیرند. چرا؟ چون پول دارد... در هر کجا که می رود همین است.(1)

1- اخلاق ربانی، آیت الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ج 7، ص 56