این که کنار گود بنشینیم و بگوییم لنگش کن، پسندیده نیست. این که مدام از تولید نشدن سریال های فاخر بنالیم و نگوییم در دل بحران اقتصادی، تولیدات سنگین ممکن نیست هم پسندیده نیست. فشارهای اقتصادی عملا تولیدات را راکد و تعطیل کرده و به وضوح می بینم بسیاری از کارها حتی بعد از تاییدات اولیه روی غلتک نیفتاده.

در میان تولیداتی که روی غلتک است هم متاسفانه بارها دیده ایم آدم هایی که مال این حرفه اند، در راس کار نیستند. مثلا برای کاهش هزینه ها به سراغ صدابرداران آماتور می روند و همین می شود که حتی یک صدای محیطی درست در برخی سریال ها نیست. این نیز خود ناشی از ضعف مدیریت است.

این که انسانی به صرف خوب بودن رئیس شود، منطقی نیست. چون مدیریت علم است و بی علم مدیریت حتی اگر پرهیزکار باشید باز کاری از پیش نمی برید.

دکتر علی عسکری، مدیری است دارای تجربه مدیریت که رسانه را هم می شناسد، ولی در شبکه های مختلف رادیو و تلویزیون چند مدیر داریم که مانند ایشان کار آشنا باشند؟

با این سیستم های مجازی که در حال حاضر وجود دارد و دائم خبرهای صحیح و ناصحیح، غلط و درست را بلافاصله منتقل می کنند، تلویزیون در رقابت بسیار کار سختی دارد، به خصوص در پخش اخبار که باید تصمیم فوری بگیرد پخش کند یا نکند یا چگونه پخش کند، مدیریت تنبل جواب نمی دهد.

باید درسریال ها، واقعیت ها گفته شود و همچنین رفتارها و نوع ارتباط ها همان گونه باشد که در زندگی واقعی مردم وجود دارد، نه آن که به صورت مصنوعی و با جرح و تعدیل با مردم حرف بزنیم. رعایت این نکات به مدیران باهوش نیاز دارد.