بررسی سرولوژیک شیوع لیشمانیاز احشایی در سگ های بدون علایم بالینی در ایران

سگ های مبتلا به لیشمانیوز احشایی از مدت ها پیش به عنوان مهمترین مخازن بیماری ناشی از لیشمانیا اینفانتوم شناخته شده اند. این مطالعه به منظور ارزیابی شیوع سرمی عفونت ناشی از لیشمانیا اینفانتوم در سگ های بدون علایم بالینی در مناطق مرکزی و جنوب غربی ایران و ارزیابی فاکتورهای خطر همراه این بیماری انجام شد. به این منظور، اقدام به تهیه نمونه های سرمی از 548 قلاده سگ از سه استان واقع در این مناطق و ارزیابی این نمونه ها با رقت 1:80 تا 1:20480 با استفاده از تست آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) گردید. 53 مورد از سگ ها (67/9%)، آنتی بادی ضد لیشمانیا اینفانتوم را در رقت های سرمی حد اقل 1:80 نشان دادند. شیوع سرمی عفونت در سگ های خانگی به طور معنی داری کمتر از میزان آن در سگ های آزاد (نگهبان یا ولگرد) بود (P<0.001). میزان عفونت در سگ های مسن تر از دو سال، به طور معنی داری در مقایسه با سگ های جوان تر بالاتر بود (P<0.001). اختلاف معنی داری در شیوع سرمی عفونت در سگ های نر یا ماده مشاهده نشد. مطالعه حاضر، نشان دهنده عفونت نسبتا بالای ناشی از لیشمانیا اینفانتوم در سگ ها در مناطق مورد بررسی بوده و اهمیت بررسی سگ های آزاد را به عنوان مخازن عفونت مشخص می سازد. بالا بودن میزان عفونت در سنین بالا و در سگ های ولگرد، احتمال آلودگی سگ ها را در مواجهه با آلودگی های محیطی و مخازن دیگر بیماری نشان می دهد.