منحنی آهنگ و دیرش در جمله های پرسشی زبان فارسی

نوای گفتار از مولفه های مهم برقراری ارتباط است که شامل: آهنگ، دیرش، زیروبمی، بلندی، تکیه، وزن و غیره است. آهنگ عبارت است از تغییراتی که در زیروبمی صدا در گفتار پیوسته در سطح جمله رخ می دهد. دیرش به مدت زمان ادای یک صوت اطلاق می گردد. هدف این پژوهش بررسی مولفه هایی از نوا شامل دیرش و منحنی آهنگ در جملات پرسشی بزرگسالان بهنجار فارسی زبان بود، تا با تکیه بر جنبه های آزمایشگاهی ویژگی های این بعد از گفتار مشخص شود.
پژوهش حاضر از نوع مقطعی بود. آزمودنی ها شامل 134 زن و مرد 18 تا 30 ساله بهنجار فارسی زبان بودند. دو جمله پرسشی مورد بررسی قرار گرفت. یک جمله دارای کلمه پرسشی و دیگری بدون کلمه پرسشی بود. نمونه های صوتی با استفاده از برنامهDr.speech نرم افزار real analysis تجزیه و تحلیل شده و داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفتند و منحنی آهنگ جمله ها رسم شد.
دیرش زنان و مردان در جمله ها تفاوت معنی داری داشت(p≤0/001). دیرش جمله پرسشی با کلمه پرسشی بیش از جمله پرسشی بدون کلمه پرسشی بود(p≤0/001). منحنی آهنگ در گروه زنان و مردان الگوی مشابهی داشت.
زنان و مردان برای ایجاد تغییر در نوای گفتار از تغییر دیرش استفاده می کنند. به طور کلی دیرش در زنان بیش از مردان بود. در پرسش با کلمه پرسشی بخش اعظم دیرش مربوط به کلمه پرسشی است. منحنی آهنگ در پرسش با کلمه پرسشی دامنه بیشتری داشت. زنان نسبت به مردان برای انتقال حالت پرسشی در گفتار تغییرات بیشتری در فرکانس پایه نشان می دادند.