ارتباط ابعاد سونوگرافیک کانال کارپ با علائم کلینیکی و یافته های الکترودیاگنوستیک در سندرم تونل کارپ

سندرم تونل کارپ یک مشکل کلینیکی شایع در خانم های 30-60 ساله می باشد. این ضایعه شایعترین نوروپاتی فشاری عصب مدین می باشد و با علائم تیپیک پارستزی، درد، آتروفی وضعف عضلات ناحیه تنار با انتشار مشخص بروز می کند.ارزیابی های بالینی به همراه یافته های الکترودیاگنوستیک می تواند تشخیص را راحت تر نماید. اخیرا سونوگرافی با رزولوشن بالا نتایج جالبی در تشخیص CTS داشته است.
این مطالعه آینده نگر مقطعی و مورد – شاهدی در مورد مفید بودن سونوگرافی مچ دست در CTS می باشد که در بیمارستان امام رضا(ع) مشهد انجام شده است. در این تحقیق 21 مچ (11 بیمار) با علائم بالینی و یافته های الکترودیاگنوستیک CTS و ده فرد سالم به عنوان شاهد بررسی شدند. دیامتر قدامی خلفی و مدیولترال تونل کارپ و همینطور عصب مدین در داخل تونل اندازه گیری گردید و کلیه بیماران جهت ازاد سازی عصب در مجرای مچ دستی جراحی گردیدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS و آزمون های تی تست و کای اسکوئر انجام شد.
یک ارتباط معنی دار بین قطر قدامی خلفی تونل کارپ و علائم بالینی و الکترودیاگنوستیک درگیری عصب وجود داشته است. اگرچه تست های الکترودیاگنوستیک و علائم کلنیکی هنوز استاندارد طلایی تشخیص CTS می باشد ارزیابی سونوگرافیک مچ دست و بررسی ابعاد کانال کارپ در بیماران با علائم کلینیکی و الکترودیاگنوستیک مشکوک می تواند در تشخیص CTS کمک کننده باشد. همینطور مشخص گردید که افرادی که کانال کارپ کوچکتر دارند به این بیماری بیشتر مستعد هستند.