بررسی تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر فرایند تعلیم و تربیت از دیدگاه دانشجویان دانشگاه یزد

نظام آموزش عالی به عنوان متولی اصلی دربخشهای آموزشی و پژوهشی و در راستای تعلیم و تربیت نیروهای متخصص و کارآمد هر کشور نقش داشته که با تاثیر پذیری از فناوری های اطلاعات و ارتباطات نوین موجب ارتقاء سطح دانش عمومی و مهارت متخصصان در همه سطوح می گردد.ودر نهایت تاثیرات عمیقی بر زندگی انسانها داشته است که مهمترین و عمیق ترین این تاثیرات در زمینه های آموزش و یادگیری و به عبارتی تعلیم و تربیت می باشد.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی مقطعی می باشد و بر روی 406 نفر از دانشجویان دانشگاه یزد که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند انجام گردید. ابزار جمع آوری داده ها پرسسشنامه محقق ساخته بودکه روایی پرسشنامه توسط متخصصین مربوطه تائید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 7/82 درصد محاسبه گردید. پس از گردآوری داده ها با استفاده از نرم افزارspss. به منظور توصیف داده هااز شاخص های فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیارو برای آزمون فرضیه ها از آزمون های تی تست، Anova یک طرفه، کای اسکوار و آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید.
پس از تجزیه وتحلیل داده ها مشخص گردید که 2/39 درصد دانشجویان کمتر از یک ساعت و 8/60 درصد بیشتراز یک ساعت درروز از تلویزیون استفاده می کنند و 7/58 درصد کمتر از یک ساعت و 3/41 درصد بیشتراز یک ساعت در روز از اینترنت استفاده نمودند. از دیدگاه آنان اعتیاد آورترین وسایل ارتباط جمعی به ترتیب اینترنت، تلفن همراه،ماهواره، تلویزیون، کتاب و رادیوبیان گردید. همچنین بین استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات با رشد تعلیم و تربیت در دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد (001/0p<).وبین هیچکدام از متغیرهای دموگرافیک (سن، جنس،وضعیت تاهل، شغل پدر، شغل مادر،محل سکونت وگروه تحصیلی)با استفاده ازفناوری اطلاعات و ارتباطات رابطه معناداری وجود ندارد.
در این مطالعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و وسائل ارتباط جمعی بر تعلیم و تربیت تاثیر گذاری بسیار بالایی داشته که نهایتا در روابط اجتماعی آحاد جامعه تاثیر گذاشته و امکان یادگیری را به صورت مستقل افزایش می دهد.لذا با بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات از ابزاری که قبلا برای جمع آوری و ذخیره دانش استفاده می شد به وسیله ای برای تولید دانش تغییر کرده و موجب پیدایش محیط دانش گرا می گردد.که خود فرایند تدریس و یادگیری را تسهیل و درنتیجه موجب رشد تعلیم و تربیت افراد می شود.