بررسی عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های متحمل به سرمای عدس در کشت پاییزه تحت شرایط آبیاری تکمیلی در مشهد (Lens culinaris Medik.)

ارزیابی کلکسیون عدس مشهد در چند سال گذشته منجر به شناسایی تعدادی ژنوتیپ عدس متحمل به سرما جهت کاشت پاییزه در این منطقه مرتفع شده است، با وجود این در خصوص واکنش عملکرد و اجزای عملکرد این ژنوتیپ ها در شرایط کاشت پاییزه اطلاعات چندانی در دسترس نیست. از 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی مشهد با کاشت پاییزه 19 ژنوتیپ عدس طراحی و اجرا شد. - این رو آزمایش حاضر در سال زراعی 87 با بیش از 95 درصد بیشترین MLC و 29 MLC12، MLC گستره درصد بقاء در میان ژنوتیپ ها از 61 تا 97 درصد متفاوت بود. ژنوتیپ های 20، MLC درصد بقاء را دارا بودند. در میان ژنوتیپ های مورد آزمایش، عملکرد دانه از 28 تا 166 گرم در متر مربع متغیر بود. در این میان ژنوتیپ های 29 129 و 127 گرم در مترمربع، بیشترین مقدار عملکرد دانه را دارا بودند. بین عملکرد دانه با درصد بقاء،، به ترتیب با 166 MLC توده محلی رباط و 20 تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن دانه در بوته همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. همبستگی وزن صد دانه با عملکرد دانه منفی و معنی دار بود و ژنوتیپ هایی با وزن صد دانه کمتر عملکرد یشتری داشتند. کشت پاییزه عدس با استفاده از ارقام مقاوم به سرما که عملکرد خوبی نیز داشته باشند می تواند منجر به عملکرد بیشتر، افزایش سطح زیر کشت و تولید این محصول پروتئینی در مناطق سردسیر شود.