بررسی فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کاردرمانگران ایران

هدف این مطالعه بررسی میزان فرسودگی شغلی و ابعاد مختلف آن درکاردرمانگران ایران بود. زمانی که استرس ایجاد می شود و باعث ایجاد ناامیدی و بر هم زدن مهارتهای انطباقی فرد با محیط می شود می تواند با پیشرفت به سندرم فرسودگی شغلی تبدیل شود با توجه به مطالعات انجام شده و سطح بالای استرس در کاردرمانگران احتمال زیادی وجود دارد که کاردرمانگران دچار فرسودگی شغلی شوند.نظر به این که مطالعه ای در زمینه فرسودگی شغلی کاردرمانگران ایران صورت نگرفته انجام چنین مطالعه ای حس می شود،همچنین این مطالعه کمک می کند کاردرمانگران با مفهوم فرسودگی شغلی و عوامل ایجاد کننده آن آشنا شوند.
این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی (مقطعی) بود.حجم نمونه معادل 87 نفر محاسبه گردید. بر اساس نمونه گیری در دسترس ابزار مورد استفاده که دو نوع پرسشنامه بود (پرسشنامه دموگرافیک وپرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک) از طریق E-mail توسط سازمان نظام پزشکی ونیز به صورت مراجعه حضوری به کلیه کاردرمانگران ارسال شد.پس از دریافت پرسشنامه ها تجزیه و تحلیل آماری روی داده ها انجام گرفت.
در مجموع 4/80 درصد افراد فرسودگی شغلی اعم از خفیف و متوسط را نشان دادند و هیچ موردی از فرسودگی شغلی شدید گزارش نشده بود.در بررسی ارتباط بین متغیرها و بروز فرسودگی شغلی سابقه کاری زیر 5 سال (049/0 (p= و رضایت شغلی پایین (038/0 (p= دو متغیر بودندکه ارتباط معنی داری با افزایش میزان فرسودگی شغلی نشان دادند. همچنین ارتباط معنی داری بین سن، جنس، وضعیت تاهل، متوسط درآمد ماهیانه، متوسط ساعات کار در هفته، شیوه ویزیت مراجعان، استان محل خدمت، مرکز محل خدمت، شرکت در دوره های بازآموزی، بر عهده داشتن مسوولیت اجرایی، داشتن شغل دیگر غیر از کاردرمانی و نسبت فرسودگی شغلی به دست نیامد.
میزان بالای فرسودگی شغلی در مطالعه حاضر بیانگر لزوم توجه بیشتر مسوولان کشوری به علل فرسودگی شغلی و رفع آن می باشد. با توجه به یافته ها کاردرمانگران جوان (سابقه کاری 5-1 سال) بیشتر دچار فرسودگی شغلی شده اند که همین مساله لزوم آموزش دانشجویان کاردرمانی در رابطه با مفهوم فرسودگی شغلی و استرس و راهکارهای مقابله با آن را نشان می دهد.