چالش های حقوق مالکیت فکری فناوری نانو در حقوق بین الملل با نگاهی به موافقت نامه جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری

هر فناوری جدیدی با ظهور خود فرصت ها و چالش هایی را در تطابق با سیستم ثبت اختراعات (رژیم پتنت) به وجود می آورد. اجماعی در این زمینه وجود دارد که ثبت اختراعات فناوری نانو دارای مشکلاتی به مراتب بیشتر از فناوری های دیگر می باشد و این به علت ویژگی و کاربردهای بین رشته ای آن، ادعاهای گسترده و مشکلات موجود در احراز معیار های ثبت اختراعات است. این موضوع با فقدان نام گذاری استاندارد که مانع از تعیین هویت و شناسایی آسان نانوپتنتها می شود و نیز وجود این واقعیت که ادارات پتنت به خوبی برای تعامل و مواجهه با فناوری نانو تجهیز نشده اند، تشدید می گردد. این چالش ها، احتمالا برای کشورهای درحال توسعه و یا با حداقل توسعه که فارغ از میزان پیشرفت و سطح توسعه و ظرفیت رژیم حقوقی ملی خود ملزم به ایجاب مقررات حقوق مالکیت فکری بین المللی منعکس در موافقت نامه جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری (TRIPS) در فناوری جدید می باشند، نیز مضاعف می گردد. به منظور ابقاء یک سطح مطلوب در ژرفای تجزیه و تحلیل در این مقاله تنها رژیم مالکیت معنوی بین المللی مندرج در موافقت نامه TRIPS بررسی می شود. توصیه راه کارهای بالقوه که از طریق آن نوآوری تشویق و منفعت عمومی و دستیابی به دانش پتنت شده تضمین شود، نیز مد نظر قرار دارد.