بررسی عوامل موثر بر وقوع سرقت های مقرون به آزار در شهر بندرعباس، سال 1389 (با رویکرد پیشگیری وضعی از جرم)

یکی از جرایمی که موجب بروز احساس ناامنی در سطح جامعه می-شود، سرقت مقرون به آزار است. این جرم را می توان از جمله جرایمی دانست که مبارزه با آن، یکی از دغدغه های اساسی نیروی انتظامی محسوب می شود. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی عوامل موثر بر وقوع سرقت های مقرون به آزار در شهر بندرعباس در سال 1389 است. تبیین و شناخت تاثیر مراقبت های پلیسی، رفتار بزه دیده، عامل زمان، بافت محیطی، موقعیت مکانی در کاهش سرقت های مقرون به آزار مهم ترین اهداف فرعی این تحقیق می باشند.
روش تحقیق در این پژوهش، از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیتی، علی مقایسه ای است. بخش اول، جامعه آماری شامل کارکنان معاونت پیشگیری کلانتری های پنجگانه شهر بندرعباس به تعداد 150 نفر و بخش دوم، شامل کل بزه دیدگان سرقت های مقرون به آزار بندر عباس در سال 1389، به تعداد 212 نفر است. جمع آوری اطلاعات بر اساس پرسشنامه و با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام گردیده است. یافته های این تحقیق که برآمده از فرضیات آن می باشند گویای آنند که سرقت مقرون به آزار لااقل ناشی از پنج عامل موقعیت مکانی، فقدان یا کمبود مراقبت های پلیسی، رفتار بزهدیده، عامل زمان، بافت محیطی (مرفولوژی) می باشد.
مهم ترین عامل ارتکاب سرقت مقرون به آزار در بندرعباس را می توان موقعیت مکانی آن تلقی نمود. بنابراین با تاکید بر در دسترس ترین تدابیر و راهکارهای پیشگیرانه مانند نظارت و مراقبت های پلیسی می توان میزان قابل توجهی از این جرم را در بندرعباس کاهش داد.