مطالعه برهم کنش های بین بافت بلاستمای گوش خرگوش نژاد نیوزلندی و ماتریکس سلول زدایی شده لثه انسان (به عنوان داربست) در شرایط in vitro

یکی از روش های مهندسی بافت برای ایجاد ساختارهای بافتی جایگزین، جدا کردن سلول ها از فرد بیمار، گسترش دادن جمعیت سلولی روی یک داربست و در نهایت پیوند زدن بافت حاصل به فرد بیمار می باشد. یکی از منابع سلولی، بافت بلاستما است. در این مطالعه سعی شد از بافت لثه انسان در تهیه داربست استفاده شود و اینترکشن های بین این داربست سه بعدی با بافت بلاستما بررسی شود.
در این مطالعه تجربی، ابتدا لثه انسان تهیه شد و سپس با روش Snap freezing و استفاده از دترژنت سدیم دودسیل سولفات (SDS) Sodium Dodecyl Sulfateو Triton X-100 بافت حاصل سلول زدایی گردید. بررسی های بافت شناسی با رنگ آمیزی های مربوطه انجام شد. سپس داربست های تهیه شده درون حلقه های بلاستمایی 2 روزه خرگوش قرار داده شد و در محیط کشت به مدت 25 روز نگهداری شدند. نمونه برداری از بافت بلاستما و داربست همراه آن هر 5 روز یک بار صورت گرفت.
نتایج، حذف سلول ها از داربست آماده شده را تایید نمود. علاوه بر این نتایج بافتی در روز پنجم و دهم، نفوذ سلول های بلاستمایی به داخل داربست را نشان داد. در روز پانزدهم علاوه بر نفوذ، تقسیم و تمایز احتمالی سلول های بلاستمایی مشاهده گردید. هم چنین اپیدرم زایی نیز قابل مشاهده بود. در روز بیستم و بیست و پنجم، روند نفوذ، تقسیم و تمایز سلول ها هم چنان ادامه داشت.
نتایج نشان دادند که امکان تهیه یک داربست طبیعی از لثه انسان به این روش وجود دارد. این داربست می تواند دارای اثر القایی بر رفتارهای سلولی از قبیل مهاجرت، چسبندگی، تقسیم و احتمالا تمایز باشد. هر چند مطالعات بیشتری برای اثبات هویت سلول ها و سایر ویژگی های این داربست و هم چنین امکان استفاده از آن در روش های مهندسی بافت لثه ای مورد نیاز است.