شبیه سازی انسان در فقه اسلامی

پس از اعلام خبر موفقیت پدید آوردن گوسفند «دالی» از راهی غیر جنسی به سال1997، پرسش هایی مطرح شد از قبیل اینکه آیا پس از «دالی» نوبت به انسان خواهد رسید؟ آیا می توان با همان تکنیک، انسانی نیز به وجود آورد؟ اگر بتوان چنین کرد آیا این کار اخلاقی خواهد بود؟ آیا این کار به معنای از بین رفتن نهاد خانواده و ازدواج نخواهد بود؟ آیا این کار باورهای دینی و اعتقادی ما را متزلزل نخواهد ساخت؟ در همان سال پاپ ژان پل دوم در بیانیه ها و نامه های متعدد کاربست این تکنیک را بر انسان محکوم کرد و آن را غیر اخلاقی خواند. مخالفت با شبیه سازی انسانی، منحصر به آیین کاتولیک نبود؛ بلکه پیروان بیشتر ادیان به خصوص مسلمانان اهل سنت، در قبال این مسئله موضع گرفتند. شیخ الازهر، محمد سید طنطاوی، دکتر یوسف القرضاوی و دیگر علمای اهل سنت بر ضد این عمل موضع گیری کردند و آن را مغایر دین و شرع دانستند. از سوی دیگر شیعیانی همچون علامه فضل الله نه تنها شبیه سازی انسانی را مغایر سنت خداوند ندانست؛ بلکه آن را گامی در راستای فهم عمیق تر سنت های نهان در جهان هستی معرفی کرد و رای به جواز آن داد. پاره ای از فقی هان نیز در پی حل مسائل ارث و نسب و دیگر مسائل انسان شبیه سازی شده برآمدند. این مسئله چنان جایگاهی در مباحث جاری یافت که «بحث قرن» نامیده شد.