عوامل مرتبط با کیفیت زندگی سالمندان ساکن آسایشگاه های سالمندان شهر تهران در سال 1388

سالمندان یکی از گروه های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی می باشند که باتوجه به هرم سنی کشور اهمیت روزافزونی یافته اند و هرگونه تصمیم گیری و برنامه ریزی در رابطه با این گروه، نیازمند شناخت دقیق و مبتنی بر مشاهدات عینی و علمی مسائل آنان می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل موثر بر کیفیت زندگی سالمندان مقیم مراکز و رابطه آن با متغیرهای دموگرافیک بود.
روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، کیفیت زندگی 130 سالمند ساکن آسایشگاه های سالمندان شهر تهران، به روش ی د ای بررسی شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) با چهار حیطه جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی، با روش مصاحبه رودررو جمع آوری گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، T-Test و ANOVAو نیز نرم افزار SPSS (ویرایش 17) استفاده شد.
85 نفر زن و 45 نفر مرد با میانگین سنی 73 سال در مطالعه شرکت داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که فقط در حیطه جسمانی، کیفیت زندگی در مردها بالاتر از خانم ها بود (001/0P<). در بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و فاکتورهای سن، وضعیت تاهل و سطح تحصیلات نیز فقط در حیطه جسمانی (001/0P<) اختلاف معنی دار بوده و نهایتا کیفیت زندگی سالمندانی که سابقه زمین خوردن را گزارش کرده اند؛ به طور معنی داری پایین تر از سایرین بود.
مردها، اشخاص دارای تحصیلات بالا، مجرد و فاقد سابقه زمین خوردن از کیفیت زندگی سالمندی بهتری نسبت به سایرین برخوردار بوده اند که در مورد آخر لزوم توجه به اعمال استراتژی های کاهش افتادن در افراد سالمند را آشکار می سازد.