ارزیابی بیماران با نقص ایمنی متغیر شایع و تعیین اینترلوکین 2 به عنوان شاخص عملکرد ایمنی سلولی آنها

نقص ایمنی متغیر شایع (CVID) از شایع ترین بیماری های نقص ایمنی اولیه با مشخصاتی هم چون کاهش پاسخ آنتی بادی، نقص در پرولیفراسیون سلولی T، و نقص در ترشح سیتوکین ها به خصوص اینترلوکین 2 می باشد. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد سیستم ایمنی سلولی بیماران با CVID با تکیه بر میزان اینترلوکین 2 به عنوان یکی از شاخص های عملکرد سیستم ایمنی سلولی همراه با ارزیابی تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی اولیه آنها می باشد.
این مطالعه به صورت مورد شاهدی بر روی 20 بیمار CVID بستری در بخش ایمونولوژی و آلرژی مرکز طبی کودکان و 10 فرد به عنوان کنترل سالم انجام گرفت. بررسی معیارهای بالینی و آزمایشگاهی بیماران به وسیله پرسشنامه انجام شده و رسوب رویی سلول های مونونوکلئر خون محیطی مجاورشده با فیتوهماگلوتنین در هر دو گروه، با روش الیزا برای اینترلوکین 2 بررسی گردید.
CVID، مسئول 85 درصد از عفونت های منجر به بستری است. هم چنین، شایع ترین علت عفونت در دستگاه تنفسی، عامل عفونت های فرصت طلب در 10-5 درصد موارد و خود ایمنی در 40 درصد موارد بود. در 65 درصد بیماران تست تاخیری پوستی، منفی بود. سطح اینترلوکین 2 در 15 بیمار، صفر و در 5 بیمار، کمتر از گروه کنترل سالم بود (ارزش آماری کمتر از پنج صدم).
بیماران مبتلا به CVID، اختلال عملکرد سلول های T را با کاهش تولید اینترلوکین 2 نشان دادند. تظاهر به صورت شیوع بیشتر خود ایمنی، گرانولوماتوز، برونشکتازی و عفونت های مکرر علی رغم دریافت ایمونوگلوبین وریدی ماهیانه بود.