آیا انواع چربی های زیرجلدی شکمی می توانند به عنوان عامل پیشگویی کننده ی درگیری عروق کرونر عمل نمایند؟

با توجه به محدود و متناقض بدون پژوهش ها پیرامون نقش چربی های زیر جلدی شکمی، در بررسی حاضر نقش انواع چربی های زیرجلدی شکمی به عنوان عامل پیشگویی کننده ی درگیری عروق کرونری مورد بررسی قرار گرفت.
در مطالعه ی مقطعی حاضر 122 بیمار دارای آنژین پایدار مورد آنژیوگرافی توسط روش استاندارد قرار گرفتند، و تنگی بیش از 50% به عنوان درگیری عروق کرونر در نظر گرفته شد. براین اساس، بیماران به دو دسته ی مبتلا (73 نفر) و غیر مبتلا (50 نفر) به درگیری عروق کرونر تقسیم شدند، سه روز بعد بیماران تحت انجام سی تی اسکن شکمی برای مشخص نمودن چربی های زیر جلدی شکمی قرار گرفتند. برای بررسی نقش پیشگویی کننده ی انواع چربی شکمی زیرجلدی در در گیری عروق کرونر و حذف عوامل مخدوش گر، ابتدا آزمون رگرسیون خطی برای حذف نقش سن و جنس، و سپس برای حذف نقش سن و جنس به علاوه ی سابقه ی ابتلا به فشار خون، اختلال چربی خون و دیابت، این آزمون مورد استفاده قرار گرفت.
در پژوهش حاضر از 122 بیمار مورد بررسی با میانگین سنی 6/7±5/52، 73 بیمار درگیری قطعی عروق کرونر داشتند که در آن ها چربی زیر جلدی سطحی (1β=، 94/0P=)، عمقی (1β=، 91/0P=) و کل (1β=، 91/0P=) پس از تعدیل نقش متغیرهای مخدوش گر نتوانستند ارتباط معنی داری با بیماری های عروق کرونر را نشان دهند.
انواع مختلف چربی های زیرجلدی نمی تواند به عنوان عامل پیشگویی کننده ی درگیری عروق کرونر عمل نماید.