بررسی میزان رضایت از کیفیت زندگی در دانشجویان دانشکده پزشکی و منابع طبیعی ساری در سال 1389

کیفیت زندگی به درک هر فرد از موقعیت خود در زندگی گفته می شود که با توجه به زمینه فرهنگی و سیستم ارزشی که در آن زندگی می کند، تعیین می شود. هدف ما تعیین میزان رضایت مندی از کیفیت زندگی در دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و دانشجویان منابع طبیعی دانشگاه مازندران و بررسی تاثیر عوامل مختلف بر آن می باشد.
مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی، بر روی کلیه دانشجویان دو دانشکده با استفاده از پرسشنامه بهره مندی و خوشنودی از کیفیت زندگی به همراه پرسشنامه جمعیت شناختی بود. یافته های پرسشنامه ها با روش های آماری test-t و ANOVA، مورد تحلیل قرار گرفت.
میزان خوشنودی و بهره مندی از کیفیت زندگی در دانشجویان پزشکی به طور معنی داری کمتر از دانشجویان منابع طبیعی بود(002/0 p=). میزان خوشنودی در دانشجویان دارای وضعیت اقتصادی بهتر (03/0 p=)، ساکن در منزل والدین (009/0 p=)، دانشجویان سال اول پزشکی (019/0 p=) و سال اول منابع طبیعی (000/0 =p) دانشجویان جوان تر (001/0 p=) بیشتر بود.
کاهش میزان خوشنودی و بهره مندی از کیفیت زندگی در طول دوران تحصیل، هشداری است به مسئولینی که در امور آموزشی و رفاهی دانشجویان دست اندرکار می باشند. عدم رضایت دانشجویان از وضعیت زندگی ممکن است سبب کاهش کیفیت کاری آنان شود و در مورد دانشجویان پزشکی، آن ها را به الگوهای ضعیفی برای بیماران خود از نظر سلامت جسمی و روانی تبدیل می کند.