روش سنتی تبدیل چوب (الوارگیری) در جنگل؛ تولید، هزینه ها و افت آن (مطالعه موردی: بخش نمخانه)

در ایران به دلیل نبودن حداقل زیرساخت های ضروری در جنگل های شمال، سیستم سنتی به منظور حمل چوب های تبدیل شده توسعه یافت. درختان قطور پس از قطع در پای کنده، سرشاخه زنی، بینه بری، به قطعات کوچک تر مانند الوار، تراورس، کاتین و غیره تبدیل و حمل می شوند. به منظور ارزیابی این سیستم، مرحله تبدیل (الوارگیری) در دو پارسل بخش نمخانه جنگل خیرود مطالعه شد. اهداف این پژوهش عبارت بودند از: مطالعه زمانی عملیات تبدیل سنتی (الوارگیری) گرده بینه، برآورد و محاسبه نرخ تولید و هزینه، ارائه مدل رگرسیونی پیش بینی زمان تبدیل و تعیین افت چوب و کاهش ارزش آن. معادله رگرسیون چند متغیره زمان تبدیل سنتی به دست آمده در این پژوهش به صورت تابعی از متغیر قطر و طول گرده بینه می باشد. در این پژوهش میزان تولید ساعتی تبدیل سنتی گرده بینه بر اساس حجم چوب آلات به دست آمده با در نظر گرفتن زمان های تاخیر و بدون آن، به ترتیب برابر 69/0 و 93/0 مترمکعب در ساعت است. با افزایش قطر، تعداد چوب آلات تولید شده به صورت رابطه توانی افزایش می یابد. هزینه واحد تولید بر اساس حجم گرده بینه تبدیل شده با احتساب زمان های تاخیر و بدون احتساب آن، به ترتیب برابر 245950 و 183140 ریال بر مترمکعب به دست آمد. با افزایش قطر هزینه واحد تولید چوب تبدیل شده به صورت یک تابع نمائی کم شونده می باشد. میانگین زمان یک سیکل کار تبدیل سنتی (الوارگیری) گرده بینه با در نظر گرفتن زمان های تاخیر و بدون آن، به ترتیب برابر با 30 دقیقه و 35 صدم ثانیه و 22 دقیقه و 6 صدم ثانیه است. به طور میانگین درصد افت چوب 24/34 درصد به ازای حجم گرده بینه تبدیلی است.