چالش های آموزش بالینی پرستاری درجهان

آموزش بالینی، مهم ترین بخش در آموزش پرستاری و مامایی و از اجزای لاینفک آن می باشد که به لحاظ اهمیت، به عنوان قلب آموزش حرفه ای شناخته شده است، زیرا در این مرحله از آموزش، آموخته ها به عمل در می آیند، مهارت ها آموزش داده می شوند و می توان واقعیت های موجود در محیط کار را به فراگیران تفهیم نمود. هدف از این مقاله، پاسخ به این سوال بود که چالش های آموزش بالینی در ایران کدام است؟ این مقاله حاصل مرور متون، جستجوی اینترنتی و مطالعات کتابخانه ای در مورد چالش های آموزش بالینی با کلید واژه های آموزش بالینی، چالش و پرستاری بین سال های1997 تا 2008 با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی از قبیل MEDLINE و CINAHL، ISI که حد وسیعی از مجلات و مطالب منتشر شده را ایندکس می کنند، بود. 54 مقاله به دست آمد که از میان این مقالات 10 مقاله ی کیفی مرتبط با کلید واژه ها انتخاب و مورد نقدو بررسی قرار گرفتند.
براساس نتایج حاصل از مطالعات انتخاب و توجه به مفاهیم کلیدی مطرح شده نشان داده شد که عواملی چون اهمیت ندادن به آموزش بالینی، عدم دسترسی کافی به مربیان بالینی، فقدان هماهنگی مناسب میان آموزش های بالینی دانشکده و امکانات عملکرد در بیمارستان ها، مناسب نبودن زمان لازم برای مواجهه با موارد مختلف بیماری برای تمرین کامل آموخته ها در محیط بالینی، عدم یکپارچگی بین آموزش نظری و بالینی، موقعیت های تنش زا(تجارب تحقیر آمیز دانشجویان، تذکر در حضور پرسنل و هتک حرمت مربی به دانشجو و...) از مشکلات آموزش بالینی می باشند.
مهم ترین چالش های آموزش در بالین فاصله موجود بین تئوری و عمل است و از عوامل موثر برآن می توان در ارتباط با مدرس، محیط آموزشی، سیستم و بیمار اشاره کرد. آموزش بالینی پرستاری موفق، با ایجاد جو خلاق و بدون تنش، نیاز به تامین امکانات، تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی بالینی دارد که در مطالعات بسیاری تایید شده است. ارتقای عملکرد مربیان و جذب همکاری های حرفه ای می تواند در بهبود وضعیت آموزش بالینی مفید واقع شود.