بررسی اثر گیاهان با فرم های رویشی مختلف بر ویژگی های سطح خاک (مطالعه موردی: مراتع نیمه استپی پارک ملی گلستان)

به منظور شناخت بهتر و درک کارکرد و پتانسیل یک اکوسیستم مرتعی، مطالعه اثرات و روابط موجود بین گیاهان و خاک ضروری است. مشخصه های سطح خاک به طور مستقیم بر پوشش گیاهی اثر دارند، از طرفی فاکتورهایی مانند گونه های گیاهی، فرم رویشی و تراکم پوشش مشخصه های خاک را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر گیاهان با فرم های رویشی مختلف بر وی‍ژگی های سطح خاک، در مراتع نیمه استپی پارک ملی گلستان انجام شده است. با استفاده از روش آنالیز عملکرد چشم انداز (LFA)، 11ویژگی سطح خاک در سه فرم رویشی بوته، علف گندمی، پهن برگ علفی و مخلوطی از بوته و علف گندمی در پنج تکرار اندازه گیری شد و سپس فاکتورهای اندازه گیری شده در قالب سه مشخصه پایداری، نفوذ پذیری و چرخه عناصر غذایی برای هر فرم رویشی طبقه بندی گردید. نتایج نشان داد که بوته ای ها نسبت به فرم های دیگر، پایداری سطح خاک را بیشتر افزایش می دهند. مشخصه نفوذپذیری تفاوت معنی داری را بین سه فرم رویشی نشان نداد. خاک علف گندمیان درصد بیشتر چرخه عناصر غذایی را دارا می باشد اما تفاوت آن با سایرین معنی دار نیست. پایداری زیاد خاک در بوته ای ها و به صورت مخلوطی از بوته علف گندمیان، در انتخاب گونه های از این دست به منظور انجام عملیات اصلاحی و مرتعکاری می تواند در مراتع نیمه استپی مورد استفاده قرار گیرد. فرم رویشی بوته به عنوان معرف اکولوژیکی منطقه مورد مطالعه قلمداد شده است.