بررسی میزان فرسودگی شغلی بهورزان شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری و برخی عوامل مرتبط با آن در سال 1389

فرسودگی شغلی، شامل خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و کاهش موفقیت فردی است و زمانی که توانایی های فرد برای تقاضاهای محیط کار کافی نباشد علائم آن آشکار می شود. کارکنان نظام سلامت به دلیل مواجهه با استرس های فیزیکی و روانی در معرض فرسودگی می باشند. این مطالعه با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی بهورزان و بررسی ارتباط خصوصیات جمعیت شناختی با آن انجام گرفت. این پژوهش توصیفی-تحلیلی، بر روی همه بهورزان شهرستان کوهرنگ (81 نفر) در آبانماه سال 1389 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک (MBI) بود. پرسشنامه توسط بهورزان تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون تی مستقل تحلیل گردید.
از نظر فراوانی، کاهش موفقیت فردی زیاد (5/24 %)، خستگی عاطفی زیاد (6/4 %) و مسخ شخصیت زیاد (7/2 %)، به ترتیب از بیشترین فراوانی و از نظر شدت، خستگی عاطفی شدید (7/6 %) و مسخ شخصیت شدید (3/1 %)، به ترتیب از بیشترین شدت برخوردار بودند. هیچ یک از بهورزان کاهش شدید موفقیت فردی را گزارش ننمود. میزان خستگی عاطفی با مسخ شخصیت و میزان کاهش موفقیت فردی با خستگی عاطفی رابطه معنی داری داشت (001/0 > P). بین جنس، سن، وضعیت تاهل، سابقه کار، نوع استخدام و میزان تحصیلات بهورزان و فرسودگی رابطه معنی داری دیده نشد.
این مطالعه نشان داد که فراوانی و شدت فرسودگی شغلی در بهورزان شهرستان کوهرنگ پایین است که از دلایل آن می توان به موقعیت اجتماعی مناسب، نزدیکی محل کار و زندگی، درآمد متناسب با حجم کار و تحصیلات، امنیت شغلی، سطح توقع پایین و شرایط آب و هوایی و فرهنگی منطقه اشاره کرد