مروری بر عملکرد پوشش های آلی مختلف در حفاظت از سازه های بتنی در برابر حمله عوامل مخرب

امروزه ضرورت کاربرد حفاظت مکمل از بتن هایی که در معرض محیط های مهاجم قرار دارند به خوبی احساس می شود. لازمه دست یابی به سازه های بتنی با دوام، علاوه بر فرمولاسیون صحیح ترکیبات سازنده بتن متناسب با کاربرد آن، استفاده از روش های حفاظتی مناسب جهت جلوگیری از تخریب و فرسایش آن در اثر شرایط نامطلوب محیطی است. یکی از راه های افزایش دوام بتن، استفاده از پوشش بر روی سطح بتن است. پوشش های سطح با ایجاد یک لایه متراکم بر روی سطح بتن، به طور موثری از نفوذ آب، گاز و یون های شیمیایی مخرب به داخل بتن جلوگیری می کنند. این امر در کاهش تخریب سازه های بتنی و افزایش طول عمر آنها نقش تعیین کننده ای دارد. در این مقاله عملکرد پوشش های مختلف در حفاظت از سازه های بتنی در برابر حمله عوامل مخرب مرور شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد پوشش های آلی همچون اپوکسی، پلی یورتانی و آکریلیک عملکرد بهتری در مقابل نفوذ یون کلر، سولفات، گاز دی اکسید کربن و آب در مقایسه با پوشش های معدنی و آستری همچون سیلیکات سدیم و سیلان/ سیلوکسان دارند.