بررسی لرزه خیزی دشت قزوین با تاکید بر زمین لرزه های 10 شهریور 1341 بوئین زهرا و 1 تیر 1381 چنگوره (آوج) بر اساس یافته های پژوهشی اخیر

پنجاه سال از زمین لرزه بویین زهرا در جنوب دشت قزوین و غرب تهران و جنوب غرب کرج می گذرد. به همین دلیل مطالعه ای در مورد لرزه خیزی دشت قزوین انجام شده که نتایج آن در مقاله حاضر ارائه می شود.
روش تحقیق مطالعه شامل مشاهده میدانی خرابی های زمین لرزه های باستانی و سده بیستم و تحلیل داده های لرزه زمین ساختی در محدوده جنوب دشت قزوین بوده است. در مقاله حاضر تلاش شده تا ضمن مرور بر زمین-لرزه 1341 بویین زهرا، لرزه خیزی دشت قزوین و تاریخچه زمین لرزه ها در این ناحیه با تاکید بر زلزله بوئین-زهرا و زلزله چنگوره (آوج 1381) احتمال رخداد زمین لرزه های پی درپی در پهنه گسله شرقی– غربی در جنوب دشت قزوین تا شمال تهران بررسی شود. زلزله های پیاپی در اثر پدیده شلیک یا چکانش گسیختگی در اثر جنبایی یک گسل از نظر خطر زمین لرزه مهم هستند.گسل اشتهارد در سوی شرقی گسل اپیک واقع است و از سوی دیگر این سامانه گسله به سوی شرق به گسل ماهدشت – جنوب، کرج، و آن هم در انتهای شرقی خود به گسل شمال تهران می رسد. اگر فاصله حدود صد و بیست کیلومتری بوئین زهرا تا تهران را در نظر بگیریم، نبود لرزه ای در بخش های شرقی این سامانه گسله شرقی- غربی به وی‍ژه در جنوب کرج و غرب تهران باید از نظر خطر زمین لرزه در تهران و کرج جدی گرفته شود.