اثر فاکتور رشد شبه انسولین یک بر قابلیت تکوین رویان های گاوی تولید شده از اووسیت های تحت تنش گرمایی در محیط کشت آزمایشگاهی

هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی اثر فاکتور رشد شبه انسولین- یک (IGF-1) در محیط کشت آزمایشگاهی بر قابلیت تکوین رویان های گاوی تولید ش«ده از اووسیت های تحت تنش گرمایی بود. اووسیت های نابالغ به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و 12 ساعت اول دوره بلوغ آزمایشگاهی را در 5/38 یا 41 (گروه تنش گرمایی) درجه سانتی گراد و 12 ساعت دوم را در 5/38 درجه سانتی گراد سپری کردند. بعد از بلوغ و لقاح آزمایشگاهی، زایگوت های احتمالی در هر گروه به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و در حضور 100 نانوگرم در میلی لیتر فاکتور رشد شبه انسولین- یک نوترکیب انسانی یا بدون آن کشت داده شدند. نتایج نشان داد که تسهیم تحت تاثیر IGF-1 و تنش گرمایی قرار نگرفت، درحالی که تشکیل بلاستوسیست به طور معنی داری به وسیله IGF-1 در حضور و یا عدم حضور تنش گرمایی افزایش یافت. همچنین، تنش گرمایی مقدار تشکیل بلاستوسیست را در مقایسه با گروه شاهد (5/38 درجه سانتی گراد و بدون IGF-1) کاهش داد. تعداد سلول های تروفکتودرم و توده سلول درونی و کل سلول ها به طور معنی داری به وسیله IGF-1 در حضور و یا عدم حضور تنش گرمایی افزایش یافت. همچنین، تعداد بلاستومر های تانل مثبت نیز به طور معنی داری به وسیله IGF-1 در حضور و یا عدم حضور تنش گرمایی کاهش یافت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که IGF-1 می تواند قابلیت تکوین رویان های گاوی تولید شده از اووسیت های تحت تنش گرمایی را بهبود بخشد. به نظر می رسد که IGF-1 قابلیت تکوین رویان گاو را از راه افزایش تعداد کل سلول و کاهش مرگ برنامه ریزی شده سلولی بهبود می بخشد.