بازشناسی خودکار حالت عاطفی مبتنی بر تغییرات فیزیولوژیک

بازشناسی خودکار حالت عاطفی به منظور بهبود ارتباط انسان و رایانه، تحقیقات بالینی و کاربردهای متنوع دیگر در چند سال اخیر مورد توجه محققان بوده است. از جمله روش های بازشناسی خودکار حالت عاطفی که نسبت به روش های دیداری- شنیداری، به آن توجه کمتری شده است، نظارت بر تغییرات فیزیولوژیک به وسیله ثبت سیگنالهای محیطی میباشد. حالتهای مختلف عاطفی باعث تحریک دستگاه عصبی خودمختار و به دنبال آن تغییرات فیزیولوژیک به وسیله دو بخش سمپاتیک و پاراسمپاتیک و ایجاد الگوهای مشخص در سیگنالهای محیطی میشود. در این پژوهش سعی میگردد، آزمایشی مطمئن به منظور ایجاد چهار وضعیت عاطفی مشخص در 25 داوطلب سالم و ثبت همزمان سیگنالهای محیطی برپا شود. همچنین، روش جدیدی در انتخاب افراد شرکت کننده در آزمایش پیشنهاد میگردد. علاوه بر آن پس از پیش پردازشهای مناسب، ویژگی های متنوعی از سیگنالها استخراج میشود. در ادامه، مقایسه ای بین روش های کاهش بعد و دسته بندی کننده برای نیل به بهترین درصد صحت تفکیک چهار وضعیت عاطفی انجام میشود. روش پیشنهاد شده میتواند حالتهای عاطفی مشخص را با دقت میانگین 3/84% برای روش های مختلف کاهش بعد و دسته بندی کننده تفکیک کند. نتایج این پژوهش میتواند به برون آزمایشگاهی شدن این روش بازشناسی کمک نماید.