اثرات 4 هفته بی تمرینی به دنبال 12 هفته تمرین های هوازی بر تغییرات آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و سطح چربی های خون در موش های یائسه

تاثیر تمرینات شدید بدنی بر افزایش آنزیم های کبدی نشان داده شده است، اما تاثیر بی تمرینی بر این آنزیم ها کاملا مشخص نیست. مطالعه حاضر، با هدف بررسی تاثیر 4 هفته بی تمرینی به دنبال 12 هفته تمرین های هوازی بر آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و سطح چربی های خون طراحی گردید.
در این مطالعه تجربی، 80 سر موش صحرایی ماده از نژاد ویستار که حداقل سه ماه از اتمام دوران باروری آن ها سپری شده بود، انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه کنترل، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. گروه های فعالیت تداومی و یا تناوبی، دویدن روی نوار گردان را به مدت 12 هفته اجرا کردند و سپس در معرض بی تمرینی قرار گرفتند. کلیه آزمودنی ها با شرایط مشابه، به مدت 4 هفته نگهداری شدند. بافت برداری کبد با شرایط کاملا مشابه، قبل از آزمون و پایان هفته های 6، 12و 16 انجام شد. آنالیز آزمایشگاهی سطوح ALT، AST و ALP با دستگاه تحلیل گر خودکار و بررسی چربی های خون با روش آنزیماتیک انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه گیری های مکرر برای بررسی روابط متغیرها استفاده شد.
در هر دو گروه تداومی و تناوبی، سطوح ALT، AST و ALP پس از 4 هفته بی تمرینی نسبت به مراحل 6 و 12 هفته تمرین، به طور معنی داری کاهش یافت (001/0= p) ولی ALT و AST هر دو گروه در مرحله بی تمرینی نسبت به مرحله پیش آزمون به طور معنی داری بالاتر بود (در مورد ALT به ترتیب 028/0= p و 019/0 p= و AST 050/0 = p و 001/0= p). به علاوه، مقادیر LDL-C به دنبال 6 و 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی هوازی و در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش (گروه تداومی به ترتیب 009/0= p، 001/0= p و 001/0= p و گروه تناوبی هوازی 023/0= p، 001/0= p و 001/0= p) و مقادیر HDL-C به طور معنی داری افزایش داشته است (001/0= p).
سطوح آنزیم های کبدی پس از 4 هفته بی تمرینی متعاقب 12 هفته تمرین های هوازی به طور معنی داری کاهش می یابد. به علاوه، به دنبال 6 و 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی هوازی و در مقایسه با گروه کنترل سطوح LDL-C کاهش و سطوح HDL-C افزایش معنی داری داشتند.