مهارتهای بنیادی در کودکان دارای ناتوانی ریاضی و ناتوانی توام ریاضی و خواندن

هدف پژوهش حاضر تعیین مهارت های بنیادی 103 دانش آموز پایه چهارم دارای ناتوانی ریاضی بر اساس آزمون ایران کی مت (هومن و محمداسماعیل، 1381) و ناتوانی توام ریاضی و خواندن بر اساس خرده‎آزمون خواندن کلمه ها در آزمون خواندن (کرمی نوری و مرادی، 1387) بود. نمونه متشکل بود از سه گروه که از لحاظ بهره هوش همگن شده بودند: کودکان واجد ناتوانی ریاضی و توانایی متوسط در خواندن (24 نفر)، ناتوانی توام در خواندن و ریاضی (24 نفر) و پیشرفت متوسط در ریاضی و خواندن (26 نفر). مهارت های بنیادی شامل پردازش آوایی، پردازش زمانی شنیداری و حافظه کوتاه مدت آوایی و حافظه کاری آوایی بودند. نتایج تحلیل واریانس تک متغیری و آزمون های تعقیبی (توکی) نشان دادند که کودکان دارای ناتوانی ریاضی نسبت به کودکان واجد پیشرفت متوسط در خواندن و ریاضی در پردازش زمانی شنیداری عملکرد ضعیف تری دارند. نتایج در کل نشان دادند که نارسایی در پردازش آوایی، پردازش زمانی شنیداری و حافظه کوتاه مدت آوایی در شکل گیری ناتوانی توام خواندن و ریاضی نسبت به ناتوانی ریاضی، نقش بیشتری دارد.