نقش راهبردهای نظم دهی شناختی هیجان و سلامت عمومی در ناگویی خلقی

هدف پژوهش حاضر پیش‎بینی ناگویی خلقی بر پایه راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان و سلامت عمومی بود. 431 دانشجوی دانشگاه ارومیه (193 مرد، 238 زن) به عنوان نمونه به شیوه نمونه برداری تصادفی طبقه ای انتخاب و با پرسشنامه های راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان)گارنفسکی،کرایچ و اسپینهاون، 2002) پرسشنامه سلامت عمومی (گلد برگ و هیلر، 1979) و مقیاس فارسی ناگویی خلقی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور،1994) ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که ناگویی خلقی با تمام زیرمقیاس‎های سلامت عمومی رابطه مثبت معنا دار دارد. همچنین، ناگویی خلقی با ابعاد سرزنش دیگران، سرزنش خود و فاجعه‎آمیزپنداری، رابطه مثبت معنا دار، و با ابعاد توجه مثبت مجدد و پذیرش رابطه منفی معنا دار داشت. از بین متغیرهای پژوهش، نارساکنش‎وری اجتماعی، اضطراب، پذیرش، سرزنش خود و فاجعه آمیز پنداری، و سرزنش دیگران 25 درصد از واریانس ناگویی خلقی را تبیین کردند. هر چقدر ناگویی خلقی بالاتر باشد، سلامت عمومی پایین تر و کاربرد راهبردهای نظم‎دهی شناختی ناکارآمدترخواهد بود. نتایج این پژوهش ضرورت بازشناسی نقش راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان‎ها و سلامت عمومی را در پیش بینی ناگویی خلقی دانشجویان مورد تاکید قرار می دهند.