بررسی قدرت دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی های اکلوزال عاجی در دندانهای شیری (مطالعه آزمایشگاهی)

با توجه به مزایای متعدد رادیوگرافی دیجیتال و کمبود اطلاعات در خصوص قابلیت آن در تشخیص پوسیدگی اکلوزال عاجی دندانهای شیری این مطالعه انجام شد.

تحقیق به روش تشخیصی بر روی 40 دندان شیری سالم و 43 دندان شیری که به روش استاندارد به صورت آزمایشگاهی در آنها پوسیدگی شبیه سازی شده بود، انجام شد. سپس از نمونه ها نگاره رادیوگرافی با دستگاه دیجیتال داخل دهانی تهیه و با نرم افزار Dr suni در حافظه دستگاه ذخیره گردید. 3 نفر رادیولوژیست فک و دهان و یک نفر متخصص دندانپزشکی کودکان که با تجربه در امر تفسیر رادیولوژیک ضایعات پوسیدگی بودند تشخیص خود را در خصوص وجود یا عدم وجود پوسیدگی های مذکور در فرم های اطلاعاتی مخصوص ثبت وبا استاندارد طلایی مقایسه نمودند. یافته ها توسط آزمون آماری نسبت ها و شاخص های پنج گانه محاسبه گردیدند.

ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی به ترتیب برابر 5/63% و 5/67% بود و میزان خطای تشخیص مثبت و منفی جمعا 9/34% بود. (7/0P<)

به نظر می رسد دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی قادر به تشخیص پوسیدگی اکلوزال عاجی اولیه دردندانهای شیری نمی باشد.