پاسخ مارکرهای التهابی و مقاومت انسولین به یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای در مردان سالم

غلظت های سیستمیک CRP و IL-6 به عنوان فاکتورهایی شناخته شده اند که می توانند در شناسایی بیماری های قلبی-عروقی و متابولیکی مورد توجه قرار گیرند و فعالیت بدنی موجب تغییر در سطح پلاسمایی آنها می گردد. در همین راستا هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر فعالیت مقاومتی دایره ای بر مارکرهای التهابی و مقاومت به انسولین بود.
جهت انجام مطالعه تعداد 10 مرد جوان سالم (انحراف معیار± میانگین؛ سن 8/1±9/22 سال؛ قد 4/8±8/179 سانتی متر و وزن 7/5±6/68 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها پس آشناسازی و تعیین1-RM در یک جلسه فعالیت و یک جلسه کنترل شرکت نمودند. در جلسه فعالیت افراد با شدت 55% 1-RM و 3 ست با 15 تکرار و 2 دقیقه استراحت بین هر چرخه را اجرا نموده، قبل از فعالیت و سریعا پس از فعالیت یک نمونه خونی گرفته شد و برای اندازه گیری گلوکز، انسولین، IL-6، IL-10 و hs-CRP مورد استفاده قرار گرفت. مقاومت به انسولین (IR) با استفاده از غلظت گلوکز و انسولین محاسبه گردید. از آزمون تی وابسته برای مقایسه میانگین دو جلسه استفاده شد.
نتایج افزایش معنادار IL-6، IL-10 و IR را بلافاصله پس از فعالیت نشان داد (05/0>P) و hs-CRP پس از فعالیت افزایش معنی داری نداشت (05/0

نتیجه گیری

افزایش سایتوکاین های ضد التهابی IL-6 و IL-10 و مقاومت به انسولین بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی دایره ای به نظر می رسد که بعد از فعالیت و در دوره های ریکاوری موجب تحریک و بکارگیری منابع سوخت چربی و گلیکوژن کبد گردد، و احتمال می رود تمرین مقاومتی موجب فعال سازی سازوکارهای کاهنده واکنش های التهابی بدن می باشد.