بررسی سطح توانایی شغلی ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی و مراکز بهداشتی و درمانی شهر مشهد در سال1390
توانایی شغلی کارکنان تعامل بین عوامل شغلی و فردی است که بر روی زندگی کاری افراد شاغل موثر می باشد که عامل مهمی در کیفیت و امنیت شغلی به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین میزان توانایی شغلی ماماها بود.
این مطالعه از نوع توصیفی و بر روی 123 مامای شاغل در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند از طریق نمونه گیری دو مرحله ای انجام شد. واحدهای پژوهش پرسشنامه های مربوط به مشخصات فردی، مشخصات شغلی و شاخص توانایی شغلی(WAIQ) را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار آماری SPSS نسخه 14 و آزمون های آماری از جمله تی تست، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی انجام شد.
میانگین و انحراف معیار توانایی شغلی ماماها 05/0±81/38 بود. 8/0 درصد توانایی شغلی ضعیف، 73/31 درصد متوسط، 59/49 درصد خوب و 88/17 درصد توانایی شغلی عالی داشتند. همچنین مدت اشتغال با توانایی شغلی همبستگی منفی داشت(011/0=P، 431/0- =r).
توانایی شغلی ماماها در مشهد به طور کلی پایین بود که با تمهیدات خاص از قبیل تقسیم کار بین افراد به منظور کاهش بار کاری و معاینات دوره ای توسط پزشک باید این میزان
توانایی شغلی ، ماما ، بیمارستان ، مرکز بهداشت
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.