وطن دوستی در سروده های اخوان ثالث و ایلیا ابوماضی

وطن دوستی جزیی از هویت ملی است که در شعر بعضی شاعران به خصوص زمانی که بیم تجاوز بیگانگان می رود، پر رنگ تر می شود. فردوسی پیش کسوت و سردمدار شاعرانی است که دل در گرو حفظ هویت ملی و افتخارات قومی دارند. هرچند که از نظر تاریخی وی در بدو شکوفایی تمدن ایرانی قرار گرفته است و طبعا به اقتضای زمان و همانند تمدن های دیگر، قرعه سرودن حماسه های ملی به نام وی که ذوق و قریحه ای توانا در این نوع ادبی دارد؛ می افتد. پس از عصر حماسه سرایی فردوسی، در دوره مشروطیت با ظهور شاعرانی چون: «ادیب الممالک فراهانی»، «سید اشرف قزوینی»، «عارف قزوینی» و «ملک الشعرای بهار» بار دیگر ملی گرایی و عشق به وطن در شعر شاعران احیا می گردد. و در شعر معاصر مهدی اخوان ثالث به تاسی از فردوسی، نماینده شعر حماسی و وطن گرایانه می شود. در شعر معاصر عرب نیز ایلیا ابوماضی به وطن دوستی شهرت دارد.
در این گفتار به بررسی همانندی های بین اشعار این دو شاعر با محوریت وطن دوستی پرداخته شده است.