بررسی اثربخشی آموزش مهارت های فرزندخواندگی بر کاهش تنیدگی و تغییر سبک های مقابله ای زوجین متقاضی فرزند

امروزه به واسطه ی افزایش میزان ناباروری زوج ها و بی سرپرستی کودکان، فرزندخواندگی بیشتر در کانون توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های فرزندخواندگی برکاهش تنیدگی و تغییر سبک های مقابله ای زوجین متقاضی فرزندخواندگی انجام گرفته است.
پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه آزمایشی است. جامعه ی پژوهش شامل تمام زوجین متقاضی فرزندخواندگی بوده که از خرداد 88 لغایت خرداد 89 به سازمان بهزیستی خراسان رضوی مراجعه نموده اند. زوجین واجد معیارهای پژوهش به شیوه ی نمونه ی در دسترس انتخاب و پرسش نامه ی اضطراب کتل و سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن را تکمیل نمودند. از بین ایشان تعداد 14 زوج دارای نمره ی خام بیشتر از 35 در تست اضطراب و سبک مقابله ی هیجان مدار در پرسش نامه ی سبک های مقابله بودند، انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد جایگزین شدند. سپس 8 جلسه ی آموزش مهارت های فرزندخواندگی برای گروه آزمون اجرا گردید. گروه شاهد روند عادی مراحل اداری را سپری نمودند. بعد از اجرای مداخله، میزان تنیدگی و سبک های مقابله ی دو گروه مجددا اندازه گیری و 6 هفته بعد آزمون پی گیری روی گروه آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس یک سویه و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل گردید.
بین دو گروه آزمون و شاهد، از نظر تفاوت نمرات در دو زمون اضطراب کتل (05/0P≤) و سبک های مقابله (05/0P≤) تفاوت مثبت و معنی داری وجود داشت.
آموزش مهارت های فرزتدخواندگی می تواند موجب کاهش میزان تنیدگی زوجین متقاضی فرزند گردیده و باعث شود که این افراد در مقابله با تنیدگی، بیشتر از سبک های مقابله ی مسئله مدار استفاده کنند.