بررسی جنین زایی میکروسپور در هیبریدهای مختلف گندم نان (Triticum aestivum L) و معرفی پیش تیمار تنشی 2،4-D برای افزایش کارایی جنین زایی

هدف از این پژوهش بهینه سازی القای جنین زایی در میکروسپورهای جداشده گندم نان می باشد. در این پژوهش از هیبریدهای F1 شامل،M85-6 × 90، M85-8 × 90 mv17 × شیرودی، کویر ×mv17 و کویر × بم، استفاده شد. میکروسپورها در محیط A2 با میزان متفاوت قند مالتوز (60 و 90 گرم در لیتر) بسته به ژنوتیپ کشت شدند. نتایج نشان داد که از نظر صفات جنین زایی و باززایی بین هیبریدها تفاوت معنی دار وجود دارد. اما بین دو میزان قند مالتوز و اثر متقابل آن با ژنوتیپ تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هیبریدهایM85-6 × 90، mv17 × شیرودی وmv17 × کویر بیشترین جنین زایی را در میان سایر هیبریدها داشتند. اما در مورد باززایی جنین ها، هیبریدهای × mv17 شیرودی و M85-6 × 90 بالاترین میزان باززایی جنین را داشتند. اثر 2،4-D به عنوان تنش جهت القای جنین زایی در رقم فلات که یک رقم پاسخ پذیر به کشت میکروسپور می باشد، برررسی شد. میکروسپورها در سه غلظت 15، 25 و 35 میلی گرم در لیتر 2،4-D به مدت 30 دقیقه تحت تیمار قرار گرفتند، در حالی که از میکروسپورهای بدون اعمال تیمار 2،4-D به عنوان شاهد استفاده شد. نتایج نشان داد که فراوانی جنین زایی در میکروسپورهای تحت تنش با2،4-D در مقایسه با میکروسپورهای شاهد برتر می باشد. بیشترین جنین زایی با اعمال 15 میلی گرم در لیتر 2،4-D و بیشترین جنین های باززایی شده از غلظت 15 و 25 میلی گرم در لیتر آن به دست آمد. طبق نتایج بدست آمده2،4-D به عنوان یک تنش نو در القای جنین زایی میکروسپورهای گندم معرفی می شود.