مقایسه تاثیر پماد تتراسیکلین چشمی 1% و پماد اریترومایسین چشمی 5/0% در پیشگیری از کنژنکتیویت نوزادان

افتالمیا نئوناتوروم، نوعی کنژنکتیویت است که در 4 هفته اول تولد رخ می دهد و شایعترین بیماری چشمی نوزادان است. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر پماد تتراسیکلین 1% چشمی با پماد اریترومایسین چشمی 5/0% در جلوگیری یا کاهش بروز عفونت ملتحمه نوزادان انجام گردیده است.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده یک سوکور تک مرکزی بدون دارو نما اجرا گردید. این مطالعه روی نوزادان ترم متولد شده به روش طبیعی یا سزارین در بخش بعد از زایمان در بیمارستان بعثت سنندج به مدت یک سال از بهار 1389 تا بهار 1390 بر روی 330 نوزاد صورت گرفته است. نوزادان به روش بلوک بندی 3 تائی به 3 گروه 110 نفری C، B، A تقسیم شدند. بعد از گرفتن رضایت نامه کتبی از والدین و یک ساعت بعد از تولد در گروه A یک سانتی متر پماد تتراسیکلین 1% چشمی و در گروه B یک سانتی متر از پماد اریترومایسین 5/0% چشمی در چشم ها استفاده گردید گروه C، گروه کنترل بود که اقدامی صورت نگرفت. تمامی نوزادان در پایان هفته اول، پایان هفته دوم و پایان هفته چهارم معاینه شدند. داده ها با نرم افراز SPSS و آزمون کای دو و t-test، تحلیل گردید.
درگروه های تتراسیکلین، اریترومایسین و بدون پیشگیری به ترتیب 22 نوزاد (20%)، 16 نوزاد (5/14%) و 25 نوزاد (7/22%)، دچار کنژنکتیویت شدند و تفاوت معنی داری بین سه گروه فوق، از نظر بروز علائم کنژنکتیویت وجود نداشت.
با توجه به شیوع بالای کنژنکتیویت در گروهی که پیشگیری دریافت نکردند و با توجه به عوارضی که کنژنکتیویت می تواند برای نوزاد ایجاد کند (به خصوص درنوع کنژنکتیویت گنوکوکی)، لزوم پیشگیری از کنژنکتیویت نوزادی کاملا منطقی به نظر می رسد. اما از آن جایی که تاثیر تتراسیکلین و اریترومایسین در کاهش بروز کنژنکتیویت از نظر آماری معنی دار نبود، نیاز به مطالعات جامع تر و بررسی داروهای دیگر مثل بتادین و یا نیترات نقره لازم به نظر می رسد. تا داروی مناسب برای پیشگیری از کنژنکتیویت نوزادی تهیه گردد.