بررسی مقایسه ای بین بستن و حفظ شریان در واریکوسلکتومی یک طرفه و اثر آن در تجزیه مایع سمن قبل و بعد از عمل جراحی

واریکوسل مهمترین علت ناباروری ثانویه در مردان و واریکوسلکتومی روش انتخابی درمان آن است. روش خلف صفاتی یکی از روش های مرسوم است که جدا کردن ورید از شریان و بستن آن باعث مشکل شدن عمل و افزوده شدن به طول مدت زمان عمل جراحی و بیهوشی میگردد. برای پاسخ به این سوال که "آیا حفظ و یا بستن شریان همراه با ورید اسپرماتیک داخلی تاثیری در نتیجه نهایی درمان واریکوسل دارد" این بررسی آینده نگر انجام شد.
در این بررسی 40 بیمار subfertile و infertile را که دارای واریکوسل یک طرفه چپ با درجه های مختلف بودند در طی سالهای 1375 - 1373 به صورت آینده نگر تصادفی تحت بررسی قرار دادیم. قبل از عمل جراحی برای بیماران 2 بار آزمایش تجزیه منی درخواست شده و میانگین تعداد، تحرک و اشکال طبیعی محاسبه گردید. بعد بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت واریکوسلکتومی خلف صفاتی با حفظ شریان و در گروه دوم بستن شریان همراه با ورید انجام شد. 3، 6 و 9 ماه بعد از عمل در هر گروه آزمایشی تجزیه منی تکرار شده و تغییرات حاصل با هم مقایسه شدند.
در هر دو گروه میانگین تعداد کل اسپرم در مقایسه با قبل از عمل افزایش پیدا کرد، این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.478) تعداد اسپرمهای متحرک در هر دو گروه در مقایسه با قبل از عمل افزایش داشت. درصد اسپرمهای با شکل طبیعی در هر دو گروه بعد از عمل افزایش پیدا کرد و بررسی های آماری در این مورد نیز اختلاف معنی دار را نشان نداد (p=0.478) ولی مدت زمان بیهوشی در گروه اول (حفظ شریان) 10± 80 دقیقه و در گروه دوم 15± 50 دقیقه بود که این اختلاف معنی دار بود (p=0.043).
در واریکوسلکتومی خلف صفاتی، حفظ و یا بستن شریان تاثیری در روی نتیجه نهایی اصلاح کیفیت مایع منی ندارد و با جدا کردن شریان جز اینکه طول مدت زمان عمل و بیهوشی افزایش می یابد کار اضافه ای برای بیمار صورت نمی گیرد.